اگر پادکست کرن را نمی شناسید، بدویید و بشتابید تا قبل اینکه من هر چیز دیگری بگم، فصل اول این پادکست رو که ده قسمت بود و دو هفته ی پیش تمام شد گوش کنید.
اگر هنوز اینجا هستید و دارید متن من رو می خونید، باید بگم که پادکست کرن، یک پادکست موسیقی است که هر بار در مورد یک موسیقی ایرانی صحبت می کنه و تا جایی که من اطلاع دارم (متاسفانه دسترسی به آمار و اطلاعات ندارم) باید یکی از محبوب ترین پادسکت های امسال باشه. فصل اولش اپیزودهایی داشت از شهرام شب پره، تا نامجو و شجریان، خلاصه که تقریبا هیچ کس ناراضی برنگشت.
اولین قسمت از فصل دوم پادکست کرن دیشب، دهم آبان 97 منتشر شد. در توضیح این اپیزود اومده: در این قسمت دربارهی آهنگ «گنجشکک اشی مشی» ساختهی اسفندیار منفردزاده صحبت میکنیم. ولی من باید بهتون بگم که در این قسمت، نه فقط در مورد آهنگ گنجشکک اشی مشی، بلکه در مورد کل موسیقی متن فیلم قیصر، و تولد ساخت موسیقی متن فیلم در سینمای ایران صحبت می شه. این قسمت باید برای طرفداران سینمای ایران هم خیلی جذاب باشه. مخصوصا وقتی ارتباط بین فیلم گوزن ها رو باکلاه قرمزی بشنوید!
اما نکته ی بامزه ی دیگری که این قسمت داره رو باید با یک مقدمه براتون بگم. سال پیش در کلاس هنر درمانی شرکت می کردم، می دونم براتون سوال شده که چی هست، ولی اجازه بدید الان واردش نشیم. یکی از تمرین هایی که باید انجام می دادیم، این بود که بریم و کارهای اولیه ی هنرمندان خیلی بزرگ و معروف رو پیدا کنیم و ببینیم که اون ها اول کارشون چه گندهایی زدند و چه کارهای بدی ساخته اند.
معمولا بعد از مشهور و معروف شدن هنرمند، دیگر کسی از این قسمت تولیدات هنرمندان خبری ندارد، اینکه چه طور هنرمند با پشتکار و پیگیری، توانسته از یاس حاصل از کارهای بد ساختن گذر کنه و به اوج خودش برسه. قرار بود با این تمرین، ما یاد بگیریم که اگر برای انجام کاری تصمیم گرفته ایم که واقعا بهش علاقه داریم، از تمرین زیاد و تولید کارهای بد و به اصطلاح شکست خوردن، چنان دلزده نشیم که به کل اون کار رو کنار بگذاریم، قرار بود استمرار بیاموزیم، استمرار و استمرار.
این ها رو نوشتم که بگم اون موقع من چیزی از کارهای اولیه و بد هنرمندانی که می شناختم پیدا نکردم، اما در این اپیزود کرن، بردیا دوستی به دو تا از این نمونه کارها اشاره می کنه، یکی اولین فیلم ساخت مسعود کیمیایی، که گویا شکستی مفتضحانه بوده، و دومی، اولین آهنگی که فرهاد مهراد، به فارسی می خونه و کار بدی از آب در میاد. این اپیزود رو گوش بدید تا داستان این دو اثر رو هم بشنوید.
یک نکته ی جالب دیگه هم دارم که براتون بگم، اینکه ترس از موفقیت، یا قرار گرفتن در معرض نقد که از جمله موضوعاتی است که هر کسی که کاری جدید می خواد بکنه رو ممکنه دچار توقف و تردید بکنه، حتی برای خود پادکست کرن هم پیش اومد.
توی کانال تلگرامی رادیو لاله، یادداشت هایی که با هشتگ کرن نوشتم رو نگاه می کردم، وسطای فصل اول، بعد از اینکه علی بندری (سازنده ی پادکست های چنل بی و بی پلاس) پادکست کرن رو به عنوان یکی از بهترین پادکست های فارسی که شنیده معرفی کرد، به ناگهان تعداد شنونده های این پادکست بالا رفت. این توییت ها رو بردیا دوستی، بعد از اون اتفاق زد که من در قالب یک متن توی کانال تلگرام گذاشتمشون:
“صادقانه بگم. هر چی شنوندههای پادکست بیشتر میشه ترس منم بیشتر میشه. بعد از ده روز امروز و فردا کردن، دیروز اپیزود جدید رو ضبط کردم. تو چند روز آینده ادیتش تموم میشه و پخشش میکنم. تو این قسمت برای اولین بار از کسانی که پادکست رو به دوستاشون معرفی میکنن تشکر نکردم.
ایدهی کرن که تو ذهنم اومد خیلی با خودم فکر کردم که این کارو بکنم یا نه. همون موقع یه قراری با خودم گذاشتم که باعث شد اپیزود صفر رو بدم بیرون. اونم این که این کار قرار نیست بینقص باشه. یادآوری همین قول باعث شد که اپیزود جدید رو ضبط کنم.
اپیزود جدید به وضوح محتاطانهتر از اپیزودهای قبلی ضبط شده. اگه این اپیزود رو یک ماه قبل ضبط میکردم حتمن نتیجه متفاوت بود. امیدوارم دوستان زیاد کرن رو جدی نگیرن و بدونن که کار یه جوونه از یک داهات در آمریکا. فقط همین”
و من هم تهش اضافه کردم:
به زعم بنده، نتیجه ی این ترس و محافظه کاری توی خروجی کار پیدا بود. براش نوشتم که امیدوارم این محافظه کاری رو کنار بگذاره و با انرژی زیاد، به همون شیوه ای که خودش هست و “یک ماه پیش ضبط می کرد” کار رو ادامه بده.
البته بردیا دوستی هم به کار خودش ادامه داد و اپیزودهای بعدی با همون کیفیت عالی اولیه منتشر شدند. حالا هم که شروع فصل دوم، یکی از خبرهای هیجان انگیز این روزها برای جماعت پادکست گوش کن است.
اگه براتون سواله چطوری پادکست ها رو گوش کنید یه سری به این پست بزنید با کدوم اپ یا پلتفرم پادکست گوش می دید؟
رادیو لاله در شبکه های اجتماعی